حفظ آثار میراث جهانی

مکان های فرهنگی و طبیعی که در فهرست آثار جهانی به ثبت رسیده اند. میراث مشترک کل بشر محصوب می شوند. چگونه باید این شاهکارها را در عین تداوم بخشیدن به آینده در مسیر گردشگری حفظ کرد؟
شاید تا قبل از این دورانی که در آن هستیم هیچگاه کنجکاوی و حتی نیاز جوامع نسبت به یکدیگر و تا به این اندازه نبوده است. به همین دلیل موضوعاتی همچون گفت و گوی تمدن ها٫ صلح جهانی٫ حفظ محیط زیست و ثبت آثار میراث جهانی در راستای گرامیداشت حافظه و میراث بشری به عنوان یک ضرورت در دنیای امروز مطرح می شوند.

در قرن بیستم بشر دو بار جنگ های خونین جهانی را تجربه کرد و با آثار مخرب و خانمان سوز آنها مواجه شد. پس از آن بود که مردم دنیا فهمیدند یکی از علت های اصلی این جنگ ها از عدم شناخت از یکدیگر ریشه می گیرد. بی دلیل نیست که اندیشه پدید آوردن یک مجمع بین المللی برای حفظ آثار تاریخی کشورها پس از جنگ جهانی اول بوجود آمد و رشد سریع جهانگردی را در سال های بعد از جنگ جهانی دوم شاهد هستیم.
با تاسیس سازمان ملل و ظهور کشورهای توسعه یافته و به یمن فعالیت یونسکو بود که مفهوم میراث فرهنگی جامعه انسانی به منزله تجلی شدن برای تمامی فرهنگ ها سربرآورد و این است که امروزه مردم جهان نسبت به شیوه های زندگی و سنت های مردمان سرزمین های دور دست و آثار هنری و صنایع دستی ملت هایی که تا پیش از این حتی نامشان را نشنیده بودند.

از سوی دیگر هر کسی آرزو دارد که یادمان های باشکوه را در هر جای دنیا که باشد بشناسد و آنها را در صورت امکان ازنزدیک ببیند. این کنجکاوی و این خواسته نعمت بی دریغی است که نصیب جهانگردی شد٫ نعمتی که هم گردشگران و هم گردشگری از آن نصیب می برد. ثبت آثار میراث جهانی یا حتی ثبت آثار ملی یک واقعیت به همراه دارد. این که قرار است کشورها وملت ها به اموال طبیعی و فرهنگی شان توجه داشته باشند و نسبت به آنها آگاهی یابند. در این فرهنگ جایگاه میراث طبیعی و فرهنگی در جامعه مذکور دگرگون می شود و حتی می توانیم بگوئیم که یک نوع قداست دنیوی را برای مردم آن جامعه تداعی می کند. ثبت یک اثر یعنی پذیرش یک مسئولیت. در واقع می توان گفت همچنان که شکوه یک اثر تاریخی شکوه فرهنگ باستانی یک کشور را به نمایش می گذارد. چگونگی حفظ آن اثر نیز فرهنگ امروزه مردم آن کشور را برای مردم جهان نمایان می سازد.

حفظ آثار میراث جهانی و جذب گردشگران تواما با هم مشکلات بسیاری بر سر راه مسولان حفاظت قرار می دهد. چگونگی اقدام به حفاری های بیشتر برای به دست آوردن اطلاعات وسیع تر٫ جلوگیری از دزدی ها و قانون شکنی ها٫ توسعه زیربناها٫ احداث بناهایی که برای جواب گویی به نیاز گردشگران لازمند و ... ازاین گونه اند. با همه اینها جالب این است که به نظر کارشناسان بعد از بررسی همه راهها نهایتا بهترین راه برای اجرای سیاست حفاظت مکان های باستانی و حتی طبیعت٫ آگاه کردن مردم از وجود آنها و دعوت به بازدید است.
در این جا بد نیست که اشاره ای به هشت اثر میراث جهانی در ایران و وضعیت گردشگری آنها داشته باشیم. این هشت اثر عبارتند از: محوطه های تاریخی پاسارگاد٫ تخت جمشید٫ تخت سلیمان٫ بیستون٫ میدان نقش جهان٫ گنبد سلطانیه٫ ارگ بم و معبد چغازنبیل. این مطلب نیز مهم است بدانید که آثار ثبت شده ایرانی در فهرست میراث جهانی 2800 سال از تاریخ این سرزمین را به نمایش میگذارد.