sun wide

باد خورشيدي

دانشمندان قرن نوزدهم خورشيد را سرچشمه ذرات ابر گونه در فضاي بين سيارات مي پنداشتند و بر اين اعتقاد بودند كه پديده هايي چون "فروزه" هاي قطبي و طوفان هاي مغناطيسي از برخورد اين ذرات ابر گونه با جو زمين پديد مي آيند.
بررسي دنباله يا گيسوي ستاره هاي دنباله دار به نظريه "گسيليشن ذرات خورشيدي" نيرو بخشيد و نشان داد كه پديده باد "خورشيدي" گسيل ذراتي از تاج خورشيد و پراكنش آن از هر سو در فضاي بين سيارات است.
باد خورشيدي بطور پيوسته و با سرعت 200 تا 900 كيلومتر در ثانيه در فضاي ميان سيارات مي وزند. به اين ترتيب ذراتي كه باد خورشيدي آنها را حمل مي كند حدود 4 تا 5 روز وقت لازم دارند تا به زمين برسند. باد خورشيدي شامل تعدادي الكترون و پروتون همراه با مقدار كمي يون هاي سنگين است.
مهمترين ذرات باد خورشيدي را ذرات آلفا (هسته هليوم) تشكيل مي دهد كه حدود 4 تا 5 درصد ذرات گسيل شده اند.
در زمان هايي كه بر شدت فعاليت خورشيد افزوده مي شود پديده معمول باد خورشيدي به "طوفان خورشيدي" مبدل مي شود. سرعت طوفان خورشيدي از سرعت باد خورشيدي بيشتر است و براي مدت چند دقيقه تا چنديد ساعت طول مي كشد و باعث مي شود كه گسيل ذرات خورشيدي در فضا افزايش يابد و گاهي تا ده برابر بر روشنايي خورشيد مي افزايد. به هنگام طوفان خورشيدي حالتي مانند سپيده صبح در مناطق قطبي زمين پديدار مي شود.

هیچ نظری موجود نیست: