درخت ميخك بومي جزاير اندونزي و اقيانوسيه است و به علت زيبايي خاصي كه دارد امروزه در بيشتر نقاط دنيا به عنوان درخت زينتي پرورش داده مي شود. البته اين گياه در مناطق سردسير در گلخانه و گرمخانه نگهداري مي شود.
در قديم ميخك ادويه اي گران قيمت بود كه تنها پادشاهان و ثروتمندان مي توانستند از آن استفاده كنند.
تركيبات شميايي:
غنچه هاي درخت ميخك را بايد پس از باز شدن يعني قبل از اينكه رنگ خاكستري و ارغواني آن تبديل به قرمز شود چيده و خشك نماييم. ميخكي كه به عنوان ادويه و دارو بكار مي رود پودر اين غنچه هاست.
گل ميخك داراي 16 درصد و ساقه هاي درخت حدود 5 درصد و برگ هاي آن داراي 2 درصد اسانس سفيد رنگ است كه اگر در مجاورت هوا قرار گيرد رنگ آن تيره و غليظ مي شود. اسانس ميخك داراي اوژنول و كاربوفيلين و الكل بنزيليك و بنزوات دو متيل فورفوول و اتيلن است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر